Κάθε φορά που ανακοινώνεται μια νέα δημοσκόπηση, οι σφυγμοί του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., της Νέας Αριστεράς και των παρατρεχάμενων του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ανεβαίνουν. Με φόντο αυτή την εικόνα, οι ψίθυροι πυκνώνουν ότι ο Τσίπρας ετοιμάζεται να επιστρέψει παρότι θα ήθελε περισσότερο χρόνο.
Είναι τέτοιες όμως οι εξελίξεις που μπορεί να επισπεύσουν τις αποφάσεις του για νέο πολιτικό φορέα. Μπορεί να φανταστεί κάποιος ότι ένας πρώην πρωθυπουργός θα ρισκάρει να κατέβει υποψήφιος βουλευτής με ένα κόμμα που θα πρέπει να καταβάλλει προσπάθειες για να μπει στη Βουλή; Αποκλείεται. Συνεπώς ή θα ανακοινώσει ένα νέο πολιτικό φορέα με σοβαρή προοπτική τη μεθεπόμενη τετραετία ή θα απόσχει από την πολιτική, πράγμα σχετικά αδύνατο. Και το ερώτημα είναι, διαθέτει ο Αλέξης ένα στέρεο αφήγημα για τη χώρα; Ή θα είναι εκείνο που υπηρετούσε μέχρι πριν από δύο χρόνια και το οποίο ηττήθηκε;
Και βέβαια ο ίδιος οφείλει απέναντι στον ελληνικό λαό να ζητήσει συγγνώμη για τις τραγικές συνέπειες που έφερε στη χώρα.
Στην προσπάθεια επανόδου έχουμε δείπνα, πάνελ, ιδρύματα, βιβλία και κατ’ ιδίαν συναντήσεις με παράγοντες, παλιούς πρωθυπουργούς, βουλευτές και ξεχασμένα υπολείμματα μιας άλλης εποχής καθηγητάδες και διανοούμενους. Η αλήθεια είναι ότι παράγονται περισσότερα σενάρια για τον Αλέξη από όσα μπορούμε να καταναλώσουμε και αυτό γιατί το θέμα πουλάει. Για τους υπόλοιπους γνωστούς παίκτες της αριστεράς το ενδιαφέρον είναι χαμηλό έως ανύπαρκτο.
Από την άλλη, είναι εύκολο να αποδώσει κανείς την αποτυχία της αντιπολίτευσης στην έλλειψη ηγεσίας και εξ αυτής αναζήτηση σωτήρα. Το δύσκολο είναι να εξηγήσει, γιατί αυτή η αποτυχία της αντιπολίτευσης που δεν είναι τωρινή επιμένει έξι χρόνια τώρα;
Η απάντηση δεν βρίσκεται απλώς στις αποτυχίες της αντιπολίτευσης, αλλά στην επιτυχία της κυβέρνησης, όχι γιατί απέφυγε τα σφάλματα και τις αστοχίες αλλά επειδή κατάφερε να δημιουργήσει στη θητεία της ένα θετικό κλίμα, την ελπίδα και την προστασία από τον φόβο για επιστροφή στο παλιό, στο οργανωτικά χαοτικό!
Η αχίλλειος πτέρνα του Τσίπρα είναι ότι δεν έχει καταλάβει ότι το πρόβλημά του δεν είναι επικοινωνιακό αλλά πραγματικό.
Πώς σπας έναν κύκλο επιτυχίας όταν είσαι ανεπαρκής και καταστροφολόγος; Ο μόνος δρόμος είναι να υπονομεύσεις την αξιοπιστία του κυρίαρχου παίχτη. Η δυσφήμηση χωρίς πρόταση καταλήγει σε θόρυβο. Η αντιπρόταση χωρίς αξιοπιστία υπενθυμίζει άλλες εποχές. Εάν θέλει να κυβερνήσει ο Αλέξης, οφείλει να προσφέρει μετρήσιμα δείγματα πολιτικής σοβαρότητας και υπομονή.
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι δεν μπορεί να κερδίσει τον Μητσοτάκη αλλά μπορεί να κερδίσει του υπόλοιπους πολιτικούς αρχηγούς της Αριστεράς και να ξεχωρίσει ως αξιωματική αντιπολίτευση, που σημαίνει την μεθεπόμενη τετραετία θα ελπίζει βάσιμα.
Μιχάλης Βασ. Σούμπλης
